Tab Article

Najsłynniejsza powieść Charlotte Brontë, która przyniosła jej międzynarodowa sławę.

Brontë opowiada historię młodej dziewczyny, która po stracie obojga rodziców, trafia do domu brata swojej matki. Nie potrafi jednak obudzić uczuć u ciotki, która - gdy tylko nadarza się okazja - pozbywa się dziewczynki, wysyłajac ja do szkoły dla sierot, słynacej z surowego rygoru. Jane daje sobie jednak radę, zdobywa wykształcenie i wreszcie znajduje pracę jako guwernantka, w domu Edwarda Rochestera, samotnie wychowujacego przysposobiona córkę. Wydawałoby się, ze tu wreszcie znajdzie prawdziwe szczęście. Jednak los upomni się zadośćuczynienia za winy z przeszłości jej ukochanego pana. Jane noca ucieka szukać swojej własnej drogi...

To j e s t autobiografia - być moze nie w ujęciu nagich faktów i okoliczności, lecz prawdziwego cierpienia i doświadczenia - pisał angielski filozof, George H. Lewes - to właśnie nadaje ksiazce jej urok: dusza przemawia tutaj do duszy; jest to wypowiedź z głębin wewnętrznego zmagania i bólu ducha, który wiele przeszedł.

Jane Eyre to powieść, o której wnet po jej opublikowaniu gazety angielskie pisały codziennie, do tego - niemal w samych superlatywach, a taki publiczny zachwyt nie zdarza się często. Ksiazka Charlotte Brontë rzeczywiście porwała tłumy. Po ponad stu sześćdziesięciu latach nadal pozostaje powieścia kultowa i choć epoka wiktoriańska dawno przeminęła, Jane Eyre wciaz zyje w umysłach czytelników. W czym tkwi jej fenomen? Wydaje się, ze w wierności samemu zyciu. Charlotte Brontë była pisarka, której nigdy nie myliło się ono ze sztuka. Bez względu na epokę, w której człowiek zyje, samotność, tęsknota i cierpienie sa zawsze te same i zawsze tak samo przezywane. Zwłaszcza jeśli jest to samotność wśród ludzi, tęsknota za zwykłym ciepłem drugiego człowieka i cierpienie wynikajace z odtracenia przez innych. Czy działo się to dawno temu, czy działo się wczoraj - trauma odrzucenia pozostaje ta sama, a lekcja miłości do odrobienia. Tymczasem Jane Eyre ukazała tę drogę nie tylko jako mozliwa do przezwycięzenia, ale pewna, przykładem własnej osoby ręczac, ze sprawiedliwość istnieje, a cierpienie zostaje wynagrodzone.