Tab Article

Wspomnienia zołnierza 24. Dywizji Pancernej, który po zakończeniu szkolenia trafił na front w październiku 1942 roku, gdy jednostka walczyła pod Stalingradem, i przeszedł cały jej szlak bojowy, az do walk nad Wisła w sierpniu 1944 roku, kiedy to po raz kolejny został ranny. Następnie brał udział w walkach w Prusach Wschodnich, m.in. w odbiciu Nemmersdorf, którego mieszkańcy zostali zmasakrowani przez Armię Czerwona. Później otrzymał przydział do Korpusu Pancernego Grossdeutschland, a końca wojny, leczac się z kolejnej rany, doczekał w Sudetach. Wraz z innymi rannymi został przez Amerykanów wydany Rosjanom i jedynie własnej pomysłowości oraz determinacji zawdzięczał uniknięcie wywózki na Syberię. Odznaczony żelaznym Krzyzem I i II Klasy, Nahkampfspange II Klasy (Srebrna Odznaka za Walkę Wręcz), przyznawana za co najmniej 30 dni walki wręcz, oraz złota Verwundenabzeichen (Odznakę za Rany najwyzszego stopnia) przyznawana za otrzymanie pięciu ran.