Tab Article

Umiejętność walki czyni ludzi śmielszymi, gdyz nie obawiaja się robić rzeczy, których uprzednio wyuczyć by się trzeba. Nic tak nie sprzyja mozliwości odniesienia sukcesu jak to, gdy nieprzyjaciel uwierzy, ze juz się nie podniesiesz. W ludziach wielkość urasta i dzielność swa okazuja wtedy, gdy się z nich korzysta i gdy sa dostrzegani. Pierwsza oznaka przegranej jest brak wiary w mozliwość wygrania.

Chińskie przysłowie: "Obyś zył w ciekawych czasach" bywa często najzwyklejszym przekleństwem. Niccolo Machiavelli niewatpliwie zył w czasach bardzo ciekawych, a jego biografia mogłaby posłuzyć za scenariusz dla niejednego politycznego dreszczowca. Ten znakomity obserwator rzeczywistości stał się autorem ponadczasowych podręczników dotyczacych sztuki organizacji społecznej i sprawowania władzy. Sztuka wojny według Machiavellego to zbiór inspirujacych przemyśleń, który mimo upływu kolejnych stuleci nie stracił nic na aktualności.

Sukces, zarówno pięć wieków temu, jak i dziś, uzalezniony jest od kilku czynników - szczęścia, przedsiębiorczości, talentu oraz aktywności. Wazne, by opracować odpowiednia strategię i maksymalnie wykorzystać to, co dostajemy od losu. Machiavelli chętnie dzieli się wiedza i doświadczeniem w tym zakresie. Jego wskazówki, kierowane pierwotnie do wodzów wielkich armii, docenia takze współcześni menedzerowie, którzy kieruja firmami i organizacjami walczacymi na bezlitosnym rynku gospodarki XXI wieku. Dla głównodowodzacych małych firm i wielkich korporacji, dla tych, którzy chca przekuć ambicje na osiagnięcia, a takze dla miłośników Sztuki wojny Sun Tzu ta ksiazka stanie się podręcznikiem, do którego wracać będa po wielokroć - świezym, odkrywczym i inspirujacym.

Niccolo Machiavelli (1469 - 1527) - prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata florencki, jedna z postaci włoskiego odrodzenia, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli renesansowej myśli politycznej. Zwolennik republiki jako ustroju idealnego, napisał Księcia, słynny traktat o sprawowaniu władzy. W 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiag zakazanych.