Tab Article

Bitwa o Leningrad stanowi jedno z najwazniejszych wydarzeń w dziejach II wojny światowej. To trzymilionowe miasto, drugie pod względem znaczenia w Rosji Radzieckiej, broniło się przez 900 dni. Jego obrona miała wpływ na ogólny wynik wojny. Dokonała się za straszliwa cenę zycia miliona mieszkańców i ogromnego zniszczenia miasta. Leningrad stanowił jeden z głównych celów uderzeń wojsk niemieckich na ZSRR. Ten cel został wyznaczony 5 grudnia 1940 roku, gdy gen. płk Franz Halder, szef sztabu Naczelnego Dowództwa Wojsk Ladowych, na naradzie wyzszych dowódców niemieckich sił zbrojnych, wskazał na konieczność uderzenia niemieckich zgrupowań, jeszcze przed rozpoczęciem natarcia na Moskwę, na ustawione na skrzydłach wojska radzieckie, a więc na Kijów i Leningrad. Leningrad był duzym ośrodkiem przemysłowym i kulturalnym, waznym portem i baza wojenna na Bałtyku, "pomostem" do państw skandynawskich, bardzo waznym węzłem komunikacyjnym, łaczacym środkowa Rosję z Północa. Gdyby Niemcy opanowali Leningrad, radziecki potencjał gospodarczy poniósłby ogromny uszczerbek. Ponadto zostałyby przecięte linie komunikacyjne, łaczace Moskwę z Murmańskiem i Archangielskiem - waznymi portami morskimi, a państwo radzieckie zostałoby odepchnięte od Bałtyku. Dlatego dowództwo hitlerowskie tak uparcie dazyło do zdobycia tego miasta.