Tab Article

Prawie wszystkie autorki wspomnień były aresztowane i więzione w latach trzydziestych XX wieku. W swoich utworach opowiadaja o sobie, ale znacznie częściej - o losach swych towarzyszy z więzień i obozów. To wspólne przezywanie tragicznego losu, sprzeciw wobec bezdusznego systemu, niszczacego wspólnotę ludzi, jest źródłem wielkiej siły moralnej.

"Potworna selekcja okresu stalinowskiego - pisze w swoich wspomnieniach Wiera Szulc - stworzyła, zdawałoby się, nowy gatunek ludzi: pokornych, odrętwiałych, pozbawionych inicjatywy, milczacych. Dlatego trzeba, by nasi współcześni usłyszeli głos nielicznych ocalałych przedstawicieli pokolenia poczatku wieku, którzy zachowali do naszych czasów ideały prawdziwego człowieczeństwa, pomimo koszmaru niesprawiedliwego sadu, tortur i ponizenia, głodu i niewyobrazalnych wyrzeczeń".

Wszystkie wspomnienia wchodzace w skład tego zbioru zostały napisane bez autocenzury i bez nadziei na szybka publikację . Wiele z nich pisano potajemnie, za drutem kolczastym.