Tab Article

Ręka Flauberta to ksiazka o męzczyźnie, który urodził się w Normandii w roku 1821 i po pewnym czasie, w tajemniczych okolicznościach, zajał się rzemiosłem skrajnie niebezpiecznym i trudnym: został pisarzem. Korzystajac z listów i dzienników Flauberta (w ogromnej większości niewydanych po polsku), a takze z najnowszych ustaleń jego francuskich biografów i własnych podrózy, autorka prowadzi nas przez meandry jego losu: przez jego śmierci, miłości, miejsca, ksiazki. Z jej opowieści wyłania się poruszajacy, współczesny portret pisarza na tle końca świata - zarówno własnego świata Flauberta, jak nowoczesnego świata cywilizacji europejskiej. Portret ten kreśli literaturoznawczyni, która odrzuca akademickie rygory na rzecz lektury zdeprofesjonalizowanej i dzikiej, niezainteresowanej wpisywaniem literatury w kontekst modnych pojęć, pytajacej za to bez najmniejszego skrępowania o zycie pisarza i jego zwiazki z dziełem. Autorka patrzy przy tym na Flauberta z unikalnej perspektywy urodzonej ćwierć wieku po wojnie mieszkanki Europy Wschodniej, której z przyczyn historycznych i egzystencjalnych blizej jest do Moskwy niz do Paryza i która nie ulega pokusie frankofilii, niekiedy zwracajac się nawet przeciw Francji i Francuzom, choć nie przeciw Flaubertowi. Ręka Flauberta - wielowarstwowa i znakomicie napisana - przynosi tez odpowiedzi na szereg szczegółowych pytań: kto naprawdę powiedział "Pani Bovary to ja"; czy Flaubert wierzył w Boga; na czym polega oryginalność jego stylu; czy to prawda, ze ryczał jak niedźwiedź; jak wygladało jego spotkanie z egipska kurtyzana Kucziuk-Hanem; dlaczego chciał zostać Rosjaninem; czy miłościa jego zycia była angielska guwernantka i dlaczego twierdził, ze nie ma zadnej biografii.