Tab Article

Koedycja z Oficyna Wydawnicza Volumen. Kadencja" Jana Józefa Szczepańskiego ma w sobie coś z reportazu i zarazem powieści conradowskiej. To relacja ze sprawowania prezesury Zwiazku Literatów Polskich przez człowieka, dla którego przewodniczenie czemukolwiek było chyba najmniej istotna z zyciowych ambicji. Akcja rozgrywa się w czasach wystawiajacych moralność na cięzka próbę. W grudniu roku 1980, gdy Jan Józef Szczepański obejmował stanowisko prezesa ZLP, panował jeszcze karnawał "Solidarności", ale literaci przeczuwali nadejście cięzkich czasów, skoro na swego prezesa wybrali pisarza uchodzacego za autorytet moralny. Szczepański zapracował sobie na tę opinię cicho, skromnie i nieco nieświadomie. Nie był w awangardzie demokratycznej opozycji, bo nie lezało w jego charakterze brylowanie w jakichkolwiek awangardach. Nie przezywał tez spektakularnych nawróceń ani zerwań z ideologia, poniewaz nigdy nie dał się jej uwieść. Uchodził za samotnika, outsidera polskiej literatury, postać nie mieszczaca się w zadnym z postulowanych przez krytyków nurtów i pradów. Rozsadzał schematy - niewierzacy, współpracował z "Tygodnikiem Powszechnym", były AK-owiec - napisał opowiadanie Buty, stawiajace partyzantów wśród innych zdeprawowanych ofiar wojny. Nie dał się tez zaszufladkować prezesurze.