Tab Article

Nie jestem kosmiczna kreatura zyjaca na jakiejś skutej lodem skale sześć milionów lat świetlnych od Ziemi. Jestem tuz przy Tobie. Mumu wsiada do metra. Chwiejnym krokiem przedziera się przez tłum w głab wagonu. Ma opuchnięte stopy, obrzęknięte kolana, ledwo trzyma się na nogach. Godziny szczytu, brak miejsc siedzacych. Kurczowo chwyta się metalowego drazka nad głowa, aby przy wjeździe na następna stację impet pociagu nie zwalił go na podłogę. Choć cięzko mu ustać, nawet nie liczy na empatię współpasazerów. Wszakze jego wyglad nie przywodzi na myśl kogoś, komu utrzymywanie pionowej postawy ciała sprawiałoby fizyczny ból. Dni Mumu wypełniaja schadzki z nieznajomymi, z którymi umawia się na aplikacjach randkowych. Z metodyczna precyzja doprowadza partnerów do ekstatycznego climacco, po czym w jednej, krótkiej chwili odgryza im głowy. Mumu to przybysz z kosmosu, który piętnaście lat wcześniej rozbił się na Ziemi. Aby przetrwać w nowym, nieprzystępnym środowisku, musi polować na przedstawicieli gatunku homo sapiens. Codziennie zmaga się z samotnościa, hermetycznymi rolami społecznymi oraz… grawitacja. Nauka chodzenia to debiutancka powieść południowokoreańskiego artysty i pisarza Dolki Mina, w której z niezwykła świezościa opisane zostały zmagania Innego w opresyjnym systemie kulturowym. Autor tej queerowej powieści sięgnał po jaskrawy koncept, aby poprzez gatunek SF zabrać głos w dyskursie genderowych nierówności, oswajania przestrzeni oraz wykluczenia grup defaworyzowanych.