Tab Article

Kolekcja Hansa Prinzhorna stanowi wyjatkowy zbiór dzieł, liczacy ponad pięć tysięcy obiektów, stworzonych przez pacjentów szpitali psychiatrycznych, który poczatkowo miał słuzyć jako archiwum badawcze Kliniki Psychiatrycznej Uniwersytetu w Heidelbergu. Prinzhorn był jednocześnie psychiatra i historykiem sztuki, dlatego szybko docenił wartość artystyczna i niezwykłość prac stworzonych przez ludzi zyjacych w izolacji od świata zewnętrznego, głównie schizofreników. Głównym jego osiagnięciem było pokazanie tej sztuki światu, w tym artystom, którzy chcieli zgłębić istotę szaleństwa, jakiego doświadczyli w czasie I wojny światowej. W rezultacie, w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku sztuka zainspirowana chorobami psychicznymi stanęła na czele artystycznej awangardy. Adolf Hitler, który sam chciał zostać malarzem, ale nie udało mu się dostać na wiedeńska akademię, kiedy doszedł do władzy, nakazał konfiskowanie dzieł współczesnych i ich publiczna prezentację na wystawach „sztuki zdegenerowanej”. Niedługo potem rozpoczał kampanię przeciwko „zdegenerowanym” ludziom – do 1941 roku naziści zamordowali 70 000 pacjentów szpitali psychiatrycznych. Wśród ofiar było kilkudziesięciu artystów, których prace znajdowały się w kolekcji Prinzhorna. Galeria cudów i obłędu jest opowieścia o walce Hitlera ze sztuka współczesna i osobami chorymi psychicznie oraz o tym, jak utorowała ona drogę do Holokaustu. Charlie English opowiada niesamowita historię geniuszu, szaleństwa i dehumanizacji, która daje nowe spojrzenie na brutalna ideologię nazistowskiego rezimu.