Tab Article

Imogene Salva opisuje dramatyczne wojenne i powojenne dzieje swojej matki, Józefiny (Ziuty) Nowickiej oraz jej pięciorga rodzeństwa i rodziców, w lutym 1940 roku wywiezionych przez Sowietów na Syberię z rodzinnego gospodarstwa na Wołyniu. Po dwóch latach, dzięki desperackiej i heroicznej decyzji, cała rodzina uciekła z wioski pod Wołogda do Kujbyszewa, skad armia Andersa wraz z filantropem i bohaterem – hinduskim maharadza Jamem Sahebem Digvijay Sinhji - zorganizowała przewóz polskich dzieci do rezydencji maharadzy w Indiach. Rodzice wraz najmłodsza Hela, a takze najstarsze rodzeństwo, Janka i Tadek, zostali w Kujbyszewie, a młodsza gromadka wyprawiła się w długa i pełna niebezpieczeństw podróz do Indii. Tam, w sierocińcu zorganizowanym przez maharadzę, a prowadzonym przez polskich, hinduskich i brytyjskich opiekunów (Indie sa jeszcze wtedy kolonia brytyjska), mała, dziesięcioletnia wtedy Ziuta odkrywa raj na ziemi, jakim jawi jej się to miejsce i okoliczności po potwornościach, których doznała.