Tab Article

Kultowa powieść Cormaca McCarthy’ego. Nagroda Pulitzera. Ponad milion sprzedanych egzemplarzy. Ostatnie chwile naszej planety. Ostatni ludzie – krwiozercze bestie. Ostatnie ślady naszej cywilizacji – puszka coca-coli i strzępy starych gazet. Piekło apokalipsy spełnionej w uhonorowanej Nagroda Pulitzera powieści Cormaca McCarthy’ego. Tę ksiazkę czyta się ze ściśniętym gardłem i pełnym przerazenia zachwytem… W przyszłości, która moze zdarzyć się jutro lub za tysiac lat, nastapił straszliwy kataklizm, który zniszczył nasza cywilizację i większość zycia na Ziemi. Wszędzie zgliszcza i ciemność. Kamienie pękaja od mrozu. Ani jednego ptaka, ani jednego zwierzęcia, gdzieniegdzie tylko bandy zdziczałych kanibali. Na tle martwego pejzazu dwie ruchome figurki – to ojciec i syn przemierzaja zniszczona planetę. Przed nimi pełna niebezpieczeństw droga w nieznane, wokół nich – świat umarłej nadziei, rozpaczy, strachu, a w nich – wciaz tlaca się miłość… Opowieść o skazanej na tragiczny koniec wędrówce, podana zaskakujaco pięknym językiem, w najbardziej ponurych momentach osiagajacym lotność poezji – jakby cmentarne ballady Nicka Cave’a czy Toma Waitsa przepisać na oszczędna, chirurgiczna prozę. „Droga” to czarna jak węgiel elegia o tym kolorowym raju, w którym zyjemy, nie zdajac sobie sprawy z naszego szczęścia. Niewiele znam ksiazek tak silnie grajacych na emocjach. Jacek Dukaj