Tab Article

Powieść nie musi wskazywać rozwiazań, nie musi się kończyć, skoro zaden koniec nie jest ani potrzebny, ani mozliwy. Zośka Papuzanka wraca do sagi rodzinnej, lecz zamiast na narodzinach, skupia się na odchodzeniu. żaden koniecto próba zrekonstruowania historii rodziny, która rodzina w gruncie rzeczy nie jest. To kilka pokoleń ludzi, którzy niewiele o sobie wiedza i nie potrafia mówić o swoich trudnościach. Dzieci i wnuki Krystyny, tolerujac jej dziwactwa, bezskutecznie staraja się odszyfrować sekrety zmarłych, obalić mur nieporozumień, usłyszeć przemilczane historie, by odpowiedzieć sobie na pytanie, kim sa i jak ich własne losy sa splecione z losami przodków. „A moze jedynie klaun w cyrku wie, kto naprawdę jest smutny, i tylko dziecko się nie śmieje?”, pyta Zośka. A ona umie opowiedzieć o zyciu w taki sposób, ze dziwimy się zwykłymi sprawami. I przez chwilę zaczynamy rozumieć wszystko. To rodzinna saga, w której zadna relacja nie jest taka, jaka się wydaje. Najodwazniejsza powieść Papuzanki, językowo zapiera dech. Sylwia Chutnik