Tab Article

Ostry jak brzytwa, bezlitosny zbiór esejów "Głód i jedwab" to konfrontacja z Herty Müller doświadczeniami zycia w dyktaturze i podazanie tropem politycznych refleksji autorki z lat dziewięćdziesiatych, którym towarzyszy pewność, ze podział na sferę prywatna i polityczna nie istnieje i istnieć nie ma prawa. Müller demaskuje terror "normalności" prowadzacy do zuniformizowanego myślenia i mozliwy wszędzie: czy to będzie banacka wieś, czy Rumunia Ceauşescu, Jugosławia czy zjednoczone Niemcy. Pokazuje, jak mozna zawłaszczyć i wprzac w słuzbę totalitarnego panowania słowa i rzeczy, przyrodę i mury miasta. Jak mozna panować, pograzajac ludzi w szarości, jak waznym elementem władzy jest konstruowanie państwowej, powszechnie obowiazujacej rzeczywistości, budowanie nieufności w prywatnych zwiazkach. Pisze o tym, jaka wagę ma dla panujacych kontrola seksualności i kobiecego ciała, ale i o tym, jak kobiety staja się kolaborantkami. Opowiada, jak konstruowany jest strach i jak wpędza się ludzi w obłęd. I o tym, jak ten strach moze zwrócić się przeciw władzy. Śledzi równiez narodziny nienawiści i ksenofobii w demokracji, przekształcanie się bezmyślności w zbrodnię. Przyglada się uwaznie słowom i temu, co się za nimi skrywa. Poddaje wiwisekcji zarówno mowy polityków niemieckich, jak i rozmowy w berlińskim parku czy włoskim sklepiku. Oglada z kazdej strony język, jakim pisano na Zachodzie o dyktaturze, jakim mówiono o wojnie w Jugosławii i myśli nad tym, co zdradzaja jego metafory i przemilczenia. Śledzi, dokad prowadzi, co odsłania i co ukrywa język rumuńskiej ulicy za zycia i po śmierci Ceauşescu. Teraźniejszość przeszłości widoczna jest w jej komentarzach na temat dyskusji o biedzie w Europie, o prawie do azylu, o rozliczaniu przeszłości, o pogromach Cyganów w Rumunii, podpalaniu domów azylantów w Niemczech.