Tab Article

Opublikowany w roku śmierci francusko-rumuńskiego filozofa Emila Ciorana (1911–1995) tom wywiadów z nim stanowi bardzo szczególna publikację. Na poczatku lat 70. XX wieku Cioran pisał do znajomego: „Mam sześćdziesiat lat i nigdy nie występowałem publicznie”. Nie cenił „zycia literackiego”, nie przyjmował nagród, a swoje pisarstwo uwazał za „terapeutyczne”. żył paradoksalnie: uznawał zycie za bezsensowne, lecz je kochał i cieszył się nim. W późniejszym okresie jednak, w miarę rosnacej sławy, zaczał udzielać wywiadów, czasem nawet rozmowy z nim odbywały się przed zgromadzona publicznościa. Niniejszy zbiór zawiera dwadzieścia takich wywiadów i rozmów z Cioranem z ostatniego ćwierćwiecza jego zycia, głównie z lat osiemdziesiatych XX wieku. Mówi on o sobie i swoim stosunku do świata, opowiada o dzieciństwie, młodości i powodach, dla których, osiadłszy na stałe we Francji, w latach 40. porzucił ostatecznie język rumuński i zaczał pisać po francusku. Wiele miejsca w rozmowach zajmuja kwestie egzystencjalne: sens (bezsens) zycia, a zarazem czerpanie z niego, samobójstwo, religia, Bóg. Wywiady powstały przy róznych okazjach, rozmaici byli rozmówcy i dlatego mamy tu cała gamę tematów, a takze zróznicowana głębię refleksji. Niektóre watki powtarzaja się, oświetlane zarazem z róznych perspektyw. Dzięki temu czytelnik otrzymuje wielostronny obraz osobowości filozofa poświadczony przez niego samego.