Tab Article

Trzy siostry: Maria, Zofia i Eliza Pareńskie. Trzy muzy Stanisława Wyspiańskiego. Maryna i Zosia, pod własnymi imionami, zostały sportretowane przez niego w Weselu, prapremiera dramatu w marcu 1901 roku przerodziła się w wielki skandal towarzyski w Krakowie. Wesele dało Wyspiańskiemu nieoficjalny przydomek czwartego wieszcza, a siostrom Pareńskim literacka nieśmiertelność. Maria, Maryna, wielka miłość i muza Witolda Wojtkiewicza, portretowana takze przez Wyspiańskiego, została zona Jana Raczyńskiego, zapomnianego dzisiaj pediatry, który jako pierwszy wykazał doświadczalnie zwiazek krzywicy z niedoborem światła słonecznego. Z trzecim męzem, Janem Grekiem, i szwagrem, Tadeuszem Boyem-żeleńskim, zginęła w egzekucji profesorów lwowskich w pierwszych dniach niemieckiej inwazji na ZSRR. Zofia, Fusia, Boyowa, została zona Tadeusza żeleńskiego. Jej portret z synem autorstwa Stanisława Wyspiańskiego jest jednym z najpiękniejszych pasteli z serii Macierzyństwo. Przyjaźniła się z męzem, choć obydwoje szukali miłości poza małzeństwem. „Dobra, rozumna i miła towarzyszka pracy” – napisał o niej Boy. Eliza, Lizka, najmłodsza z sióstr, najmniej znana, choć najczęściej portretowana, była zona młodopolskiego poety Edwarda Leszczyńskiego. W swoim krótkim zyciu zmagała się z problemami emocjonalnymi, uzaleznieniem od alkoholu i opiatów. Popełniła samobójstwo, majac trzydzieści pięć lat.