Tab Article

„Jadę na Kołymę, zeby zobaczyć, jak się zyje w takim miejscu, na takim cmentarzu. Najdłuzszym. Mozna się tu kochać, śmiać, krzyczeć z radości? A jak tu się płacze, płodzi i wychowuje dzieci, zarabia, pije wódkę, umiera? O tym chcę pisać. I o tym, co tu jedza, jak płucza złoto, pieka chleb, modla się, lecza, marza, walcza, tłuka po mordach… Gdy laduję, w aeroporcie pod Magadanem czytam wielki napis: WITAJCIE NA KOŁYMIE – W ZŁOTYM SERCU ROSJI”. Jacek Hugo-Bader