Tab Article

Paryz, lata dwudzieste. Środowisko młodych amerykańskich artystów, którzy po wojnie przebywaja w Europie. Czas spędzaja na rozmowach, romansach i odwiedzaniu kolejnych barów. Postanawiaja takze wybrać się do Pampeluny, aby obejrzeć walki byków podczas lokalnej fiesty. Ta sielanka i pozorna beztroska podszyta jest jednak rozgoryczeniem i pesymizmem. W powściagliwym stylu i wartkich dialogach Hemingway oddaje klimat tamtych czasów i nastroje panujace wśród jego rówieśników – przedstawicieli „straconego pokolenia”, nad którego dojrzewaniem zaciazyły wojenne tragedie. Słońce zaś wschodzi to pierwsza powieść Ernesta Hemingwaya. Wydana w 1926 roku, wywołała sensację towarzyska i mimo rozbieznych opinii krytyków cieszyła się duza popularnościa. Czytano ja jako powieść z kluczem, portretujaca Amerykanów przebywajacych wówczas w Paryzu, a w postaci Jake’a Barnesa dopatrzono się autoportretu pisarza, niezałujacego swoim rywalom osobistych złośliwości. Za sprawa powieści wyjazdy do Francji i Hiszpanii stały się modne wśród zamoznych amerykańskich studentów, a młode czytelniczki stylizowały się na główna bohaterkę Brett Ashley, która uznano za wzór kobiety niezaleznej i wyzwolonej. Obecnie Słońce zaś wschodzi uwaza się za jedno z najwazniejszych dzieł Hemingwaya, a nowatorski styl utworu stał się inspiracja dla wielu późniejszych pisarzy. Ernest Hemingway (1899–1961) – amerykański pisarz i reporter. W 1918 roku zgłosił się na ochotnika do oddziałów Czerwonego Krzyza we Francji, został ranny podczas walk we Włoszech. Po powrocie do Stanów rozpoczał pracę dla „Toronto Star”. Wtedy zaczęły się ukazywać jego pierwsze powieści: Słońce zaś wschodzi (1926) i Pozegnanie z bronia (1929). W latach trzydziestych jako korespondent relacjonował z Hiszpanii tamtejsza wojnę domowa, opisana potem w powieści Komu bije dzwon (1940). W latach czterdziestych osiedlił się na Kubie, gdzie mieszkał do 1959 roku. W tym czasie powstała powieść Za rzekę, w cień drzew (1950) oraz opowiadanie Stary człowiek i morze (1952), uznawane za jedno z jego szczytowych osiagnięć i wyróznione Nagroda Pulitzera. W 1954 roku pisarz otrzymał Literacka Nagrodę Nobla. Zginał śmiercia samobójcza w 1961 roku. Maciej Potulny (ur. 1975) – po studiach na anglistyce i w kolegium języków obcych UAM w Poznaniu trochę pisał do lokalnych czasopism, trochę uczył, trochę pracował w księgarni, trochę wyjezdzał tu i tam, trochę wydawał ksiazki, trochę chciał być grajkiem, ale okazało się, ze to nie covery utworów muzycznych sprawiaja mu największa przyjemność, lecz covery utworów literackich. Od 2000 roku tłumaczy więc beletrystykę i nie tylko, między innymi Huberta Selby’ego Juniora, Chucka Palahniuka, Quentina Tarantino, Rachael Lippincott z kolegami oraz Huntera S. Thompsona (nie sam, bo przy nim najbardziej napracował się Marcin Wróbel). Od kilku lat mieszka w Australii, gdzie ściga się po czerwonych pustkowiach z kangurami, trabi w didgeridoo i łapie krokodyle gołymi rękami. Ale zwykle po prostu siedzi na plazy w Melbourne, patrzy na obłędne zachody słońca i nie przestaje się dziwić.