Tab Article

"Szatańskie wersety", jako pełna literackich aluzji i cytatów, misternie skonstruowana opowieść o tym – cytujac samego autora – „w jaki sposób nowe wkracza do świata”, pozostaja jednym z kluczowych dzieł naszych czasów. Porwany przez terrorystów samolot Bostan, lot AI-420 z Bombaju do Londynu, zostaje wysadzony w powietrze nad kanałem La Manche, a jedynymi pasazerami, którzy cudem wychodza z katastrofy cało, sa dwaj indyjscy aktorzy, wcielajacy się w role bogów Dzibril Fariśta i człowiek o tysiacu i jednym głosie Saladyn Ćamća. To cudowne miękkie ladowanie rodzi jednak pewne nieoczekiwane konsekwencje… W ten oto sposób rozpoczyna się jedna z najgłośniejszych i najbardziej kontrowersyjnych powieści XX wieku, ksiazka przez wrogów uwazana za bluźnierstwo, przez wielbicieli zaś za arcydzieło współczesnej literatury. Rushdie po swojemu splata w niej liczne historie, rozsnuwa je między teraźniejszościa a przeszłościa, światem rzeczywistym i wyśnionym, Zachodem a Wschodem, dobrem a złem, tworzac monumentalny, erudycyjny pean na cześć wielokulturowości, hybrydowości, swobodnego mieszania się ras i idei. Część ksiazki, zainspirowana historia powstania islamu, studium zjawiska objawienia z punktu widzenia niewiernego, w której fikcyjny Prorok ukazany jest jako człowiek z krwi i kości, wywołała w świecie muzułmańskim falę protestów, a ich kulminacja było ogłoszenie przez ajatollaha Chomejniego fatwy równoznacznej ze skazaniem autora na śmierć. Był luty 1989 roku, dla autora poczatek batalii o zycie i wolność słowa.