Tab Article

Wiodacym watkiem nowego tomu Krystyny Dabrowskiej jest pojęcie kryzysu, ukazane w podwójnej perspektywie: jako kryzys globalny, wywołany pandemia i jako kryzys w zyciu osobistym, przezywany indywidualnie. Jak te dwa kryzysy – powszechny i jednostkowy – oddziałuja na siebie, jak wyglada ich dynamika? Czy potęguja się wzajemnie, nawarstwiaja, kumuluja? Czy – paradoksalnie – osłabiaja? Czy jeden pozwala spojrzeć z dystansem na drugi? W wierszach szuka odpowiedzi na te pytania, przygladajac się relacjom międzyludzkim, sposobom przezywania lęku, straty, załoby. Interesuje ja tez twórczy potencjał kryzysu, zarówno globalnego, jak i osobistego, oraz rozmaite języki, jakie wypracowujemy, zeby się z nim zmierzyć. „Miasto z indu” jest świadectwem dalszego rozwoju twórczości znakomitej poetki, wyróznionej nagrodami imienia Wisławy Szymborskiej, Kościelskich, miasta stołecznego Warszawy. Jej tomy poetyckie były tez tłumaczone na kilka języków. Do znanych juz walorów Jej poezji – precyzyjnego opisu ludzkich sytuacji i pejzazy, w których one przebiegaja – dochodzi niezwykła wnikliwość psychologiczna, juz i wcześniej dostrzegana, tym razem osiagajaca poziom mistrzowski. „Ja” mówiace w tych wierszach i „ja” jej innych bohaterów splataja swoje egzystencje na mnóstwo sposobów: we wspomnieniu, w nostalgii, w ciagle odzywajacym dramatyzmie. Zdania tych utworów sa niebywale kunsztowne w tym, co w poezji najtrudniejsze – w naturalności swojego przebiegu. To znany tylko najwybitniejszym pisarzom paradoks: kunszt naturalności! Poezja Krystyny Dabrowskiej i tym razem, jak w poprzednich tomach, przebiega ogromne obszary świata. I wszystkie te podrózne realia czyni niebywale intymnymi. Świat jest dla niej zarówno miejscem zakorzenienia, jak i bólu po jego utracie.