Tab Article

Nowa, porywajaca powieść historyczna Cecilie Enger. W rzeczywistości końca XIX wieku były pionierkami, ale ukrywały przed światem swoje zycie prywatne. Bertha Torgersen i Hanna Brummenas to mało znane postaci, ale historia dwóch dziewczat, które spotkały się w bezwzględnym świecie górniczej osady na wyspie Karmoy i – w męskich kapeluszach i surdutach – utorowały sobie drogę do stanowisk dotychczas niedostępnym kobietom, jest zarówno fascynujaca, jak i bolesna. Te dwie wyjatkowe kobiety, trzymały swa miłość w tajemnicy, powoli wspinajac się po szczeblach drabiny społecznej, doświadczajac, po drodze rozmaitych trudów i konsekwencji swoich decyzji. Cecilie Enger (ur. 1963) zadebiutowała w 1994 roku powieścia Nodvendigheten [Konieczność] i od tego czasu wydała szereg docenionych przez krytyków tytułów. Przełomem w jej karierze stała się ksiazka Mors gaver [Dary matki], opublikowana w roku 2013. Autorka otrzymała za nia Nagrodę Norweskich Księgarzy (Bokhandlerprisen) oraz nominację do Nagrody Krytyków (Kritikerprisen). Enger mieszka obecnie w norweskim Asker. Recenzje: Cecilie Enger ma prawdziwy dar dostrzegania szczegółów. I opisywania: zapachów, atmosfery, mody i znoszonych butów, lecz takze charakterystycznych dla czasów powieści napięć politycznych, w których centralna sprawa była walka o pozycję kobiet i powszechne prawo do głosowania. Ta powieść-biografia płynie niczym rzeka, z pięknymi, harmonijnymi przejściami. W opowieści Enger jest głębia i ostrość. Autorka unika zbędnego kwiecistego stylu, zamiast tego ukazuje swoje utalentowane i niezwykłe bohaterki za pomoca wprawnie prowadzonych dialogów, poprzez sugestie i udramatyzowane opisy sytuacji. […] Ksiazka Cecilie Enger to kawał dopracowanej pod kazdym względem sztuki powieściopisarskiej. Turid Larsen, „Dagsavisen” Intymny i bezpretensjonalny portret dwóch norweskich pionierek w dziedzinie seksualności, przedsiębiorczości i równouprawnienia. […] Enger doskonale wyczarowuje obraz zycia wewnętrznego głównej bohaterki, Berthy Torgersen. Leif Bull, „Dagens Naringsliv” Biała mapa to powieść o odwadze wyboru własnej drogi, historia dwóch kobiet, które przeniknęły do branzy i sprawiły, ze jej mapa wypełniła się barwami. Anne Cathrine Straume, NRK Enger pisze dobrze i lekko. To godne pochwały, ze sięgnęła po historię pierwszych na świecie kobiet spedytorek, ukazujac ja jako część dziejów Norwegii i rozdział historii kobiet dotyczacy lesbijskiej miłości. Samo to juz sprawia, ze warto przeczytać tę ksiazkę. Vigdis Moe Skarstein, „Adresseavisen” Powieść jest interesujaca dzięki opisom dwóch pionierek, które rzucaja wyzwanie uprzedzeniom, konwencjom i barierom w drobnomieszczańskim, konserwatywnym mieście Haugesund z przełomu XIX i XX wieku. Inger Bentzrud, „Dagbladet” Takie powieści sprawiaja, ze wzrasta zrozumienie dla kobiet jako historycznych wykonawczyń działań, nie zaś pasywnych współpasazerek, a takze dla faktu, ze zawsze istniały rózne sposoby zycia jako kobieta, równiez przed naszymi czasami. Ingeborg Misje Bergem, „Vart Land” Pierwsza część powieści to piękny i poruszajacy obraz tego, jak zbliza się do siebie dwoje ludzi. Ingunn Okland, „Aftenposten” Cecilie Enger stworzyła wiarygodny portret, godna uwagi opowieść, w której wiele szczegółów zostało wymyślonych, między innymi ze względu na brak źródeł. Powieści historyczne to nic nowego w dziejach literatury, ale nadal potrafia się bronić. A Cecilie Enger po raz kolejny udowadnia, ze nalezy do najwytrawniejszych w naszym kraju autorów tego gatunku. Jan-Erik Ostlie, „Fri Fagbevegelse”