Tab Article

Piaty tom sagi o dramatycznych losach ziemiańskiej rodziny z wileńskich Kresów.

Jest rok 1952. Anna powoli dochodzi do siebie po stracie ukochanego. Jedynym jej pragnieniem jest odzyskanie braci, którzy przebywaja w enerdowskim sierocińcu. Wraz z matka i jej drugim męzem opuszcza radzieckie Kresy i wyjezdza do Berlina. Chce zapomnieć o tragicznej przeszłości i, ku rozpaczy Marii, odcina się od wszystkiego, co polskie.

Stawiany w Berlinie mur rozdziela nie tylko wrogie systemy polityczne, ale takze rodziny, równiez Ostojańskich.

Mijaja lata. Dorasta nowe pokolenie.

Viktoria, córka Anny, mieszka z rodzicami i bratem w rodzinnej winnicy w Lorelei, w dolinie Środkowego Renu. Skończyła studia ekonomiczne, ale marzy o karierze dziennikarki. Ostojany zna tylko z opowieści babki Marii, która, wbrew woli Anny, stara się zaszczepić w sercach wnuków to, czego wyrzekła się córka.

Viktoria czuje się Niemka z polska dusza. Bez wahania przyjmuje propozycję stazu w Warszawie, jako korespondentka zachodnioniemieckiej gazety. W tym czasie do Lorelei przyjezdzaja studenci z Warszawy, by pracować przy zbiorze winogron. Jeden z nich na zawsze odmieni zycie Viktorii.