Tab Article

Od końca lat czterdziestych XX wieku ukazywały się we Francji publikacje z historii religii, które z czasem stały się światowym kanonem w tej dziedzinie. Ich autor o rumuńskim rodowodzie, Mircea Eliade (1907–1986), nalezy dziś do klasyków religioznawstwa uprawianego z głębokiej, filozoficznej perspektywy. "Obrazy i symbole" naleza do jego wczesnych dzieł (1952). Eliade skupia uwagę na problematyce symbolu, w owym czasie bardzo aktualnej i inspirowanej zarówno przez dyscypliny humanistyczne (psychoanaliza, filozofia, np. Cassirer, teologia, np. Tillich), jak i przez literaturę (surrealizm, symbolizm). Zakłada, ze wszelkie fakty religijne maja symboliczny charakter, tzn. opieraja się na pewnej symbolice. W fascynujacych rozwazaniach porównawczych zestawia symboliki róznych religii świata, w tym takze religii chrześcijańskiej, odnajdujac zaskakujace zwiazki np. symboliki krzyza z innymi tradycjami religijnymi. Analizuje magiczna i religijna symbolikę „środka świata”, „drzewa kosmicznego”, wody, a nawet mięczaków. Poniewaz w sferze religijnej „wszystko jest symbolem”, wydobycie funkcji takiej symboliki okazuje się istotnym zadaniem historyka religii. W ogólniejszym sensie zdaniem autora symbol, mit, obraz naleza do samej substancji ludzkiego zycia duchowego. Badanie ich moze wiele powiedzieć o człowieku w jego postaci jeszcze nie ukształtowanej przez historię.