Tab Article

Gdy powstała ksiazka `Techniki jogi` (1946), jej autor Mircea Eliade (19071986), światowej sławy rumuńsko-francuski historyk religii, miał za soba długie lata obcowania z filozofia indyjska. W 1928 roku, odbywszy studia w Bukareszcie, wyjechał na kilkuletnie stypendium do Kalkuty i przebywał przez pewien czas w himalajskiej aśramie. Po powrocie wykładał w Bukareszcie filozofię indyjska. Spotkanie z Indiami zapoczatkowało i ukierunkowało jego późniejsze badania nad historia religii. W `Technikach jogi` Eliade ujmuje jogę całościowo jako doktrynę soteriologiczna, naukę mistyczna i historię duchowości Indii. Rozwaza ja w kontekście róznych nurtów religijnych: hinduizmu, buddyzmu i tantryzmu, niczym paleontolog bada jej powstajace od tysięcy lat nawarstwienia. Joga jest najdłuzsza i najtrudniejsza z dróg inicjacyjnych. Stanowi wiedzę tajemna, co sprawiło, ze dla zachodniego człowieka stała się okazja do naduzyć i nieporozumień. Ukazanie szerokiego tła, na którym joga się pojawia, słuzy ich wyjaśnianiu i korygowaniu. Jednocześnie zainteresowanego nia czytelnika z pewnościa zafascynuje to rozległe, filozoficzne ujęcie, bez którego czysto techniczne praktyki cielesne nie nabiora pełnego sensu.