Tab Article

Spojrzałem na wierzchołek. Wtargnęła chmura, a złowrogie dudnienie grzmotu rozeszło się echem po dolinie ponizej. Nie sposób było nie odczuwać respektu i podziwu dla skali tego, co rozpościerało się przede mna. Wiedziałem, ze bezcelowe jest ocenianie sił i słabości tej gigantycznej góry, poniewaz wznoszacy się przede mna szczyt nie zamierzał oceniać mnie. Zamiast oceny była burza inspiracji. Gdybym zdołał wykorzystać ducha góry, by stać się odpornym na ból, stres i strach, nic nie mogłoby mnie zatrzymać. Wówczas zadałem pytanie. Czy mogę? A moze nie? Zainspirowała mnie idea zdobycia w szalonym tempie wszystkich czternastu najwyzszych szczytów świata. Miałem nadzieję wspiać się na nepalskie imponujace wierzchołki Annapurny, Dhaulagiri, Kanczendzongi, Mount Everestu, Lhotse, Makalu i Manaslu, popędzić na Nanga Parbat, Gaszerbrumy I i II, K2, Broad Peak w Pakistanie, a na końcu zdobyć niepokojace ośmiotysięczniki Tybetu - Czo Oju i Sziszapangmę. Ale dlaczego? Te miejsca naleza do najbardziej niegościnnych na naszej planecie, a wyzwanie, jakie przed soba postawiłem, z załozeniem, ze zrealizuję je w mniej więcej pół roku, większości ludzi moze się wydać szaleństwem. Mnie jednak zdawało się szansa na udowodnienie światu, ze wszystko - cokolwiek - jest mozliwe, gdy w plan angazuje się serce i umysł.