Tab Article

Emigranci (1974) to najwybitniejszy utwór Sławomira Mrozka od ukazania się Tanga, a zarazem jeden z najwazniejszych polskich dramatów okresu powojennego. Dwaj cudzoziemcy z blizej nieokreślonego kraju zamieszkuja wspólnie suterenę w nieznanym mieście Europy Zachodniej. Wyobcowany intelektualista, AA, wybrał emigrację z powodów politycznych, jego towarzysz zaś, "chłoporobotnik" XX, wyjechał wyłacznie dla zarobku. Skazani sa na własne towarzystwo, a ich symbioza polega na wzajemnym uzaleznieniu: XX wykorzystuje AA materialnie, ten natomiast twierdzi, ze wykorzystuje towarzysza pod katem studiów nad niewolnicza mentalnościa swych rodaków. AA, sam sfrustrowany i bezwolny, z wyzszościa odnosi się do przedstawiciela nizszej klasy, dorobkiewicza, którego jedynym celem w zyciu jest poprawa własnego bytu. W tych warunkach obustronne konflikty i antagonizmy nabieraja wyjatkowej ostrości. W szerszym ujęciu konfrontacja pomiędzy AA i XX dotyka jednego z wazniejszych problemów w Polsce powojennej - rozdźwięku między inteligencja i robotnikami. W finale dokonuje się synteza wartości obu grup społecznych, zwiastujaca przełamanie powstałych barier.