Tab Article

Pisana w latach 1963-1964 ksiazka przedstawia postać Anny Jagiellonki (1523-1596) na tle dziejów XVI-wiecznej Rzeczypospolitej za panowania dwóch ostatnich Jagiellonów. Anna, córka Zygmunta I Starego i Bony, wychowana na renesansowym dworze, zdominowana przez silna osobowość matki, ponad dwie trzecie swego długiego zywota spędziła na uboczu historii, będac świadkiem intryg, walk o reformę państwa i Kościoła, sporów o władzę. Dopiero po bezpotomnej śmierci brata, Zygmunta Augusta (1572), spadkobierczyni potęznego rodu, obdarzona tytułem Infantki, wyszła z cienia. Wkroczyła na scenę polityczna jako symbol tradycji Jagiellonów, snuła plany polityczne i matrymonialne, odegrała istotna rolę w czasie trzech pierwszych bezkrólewi. Po krótkim epizodzie Henryka Walezego szlachta okrzyknęła niemłoda juz Annę królowa (1575), przeznaczajac jej na męza Stefana Batorego. "Pół wieku przeszło przezyła na królewskim ustroniu, zanim osiagnęła cel marzeń - poczuła na ręce węzeł stuły, a cięzar korony na skroniach".Po śmierci Batorego (1586) królowa pokrzyzowała plany wielkich europejskich rodów, doprowadzajac do osadzenia na polskim tronie swojego siostrzeńca, Zygmunta III Wazy. A jednak "o rzadzeniu marzyła nadaremnie. Siostrzeniec ani myślał dzielić się władza z ciotka... Pozostawały Annie hafty, dzieła miłosierdzia, troska o własny dwór wdowi tudziez o nalezyty porzadek nabozeństw".