Tab Article

Kat Warszawy Niclasa Sennertega to ksiazka wstrzasajaca. Kazde jej słowo poparte jest rzetelnymi badaniami, ma potwierdzenie w dokumentach i relacjach świadków. Autor jest Szwedem, nie mozna mu więc zarzucić, ze traktuje opisywane wydarzenia z osobistym zaangazowaniem. Z jego pracy wyłania się obraz obiektywny - tym bardziej przerazajacy.Generał Heinz Reinefarth czarnymi zgłoskami zapisał się w historii Powstania Warszawskiego. Dowodził grupa bojowa, utworzona w celu likwidacji powstania, która od 5 sierpnia 1944 roku, dzielnica po dzielnicy, bezwzględnie zwalczała oddziały Armii Krajowej. Ale katem Warszawy nazwano Reinefartha nie za zołnierskie zmagania, a za ślepe wypełnianie rozkazu Hitlera: Warszawę nalezy zrównać z ziemia, a jej mieszkańców - wybić do nogi. Podległe mu jednostki - Grupa Szturmowa Oskara Dirlewangera, RONA Bronisława Kamińskiego, ROA generała Własowa, bataliony azerbejdzańskie - mordowały, gwałciły, rabowały. Egzekucje miały charakter masowy, zorganizowany. Nie oszczędzano nikogo - ludzi starszych, dzieci ani kobiet, lekarzy, księzy. Tam gdzie pojawili się zbrodniarze w mundurach feldgrau, zostawiali za soba ciała tysięcy bestialsko pomordowanych: w szpitalach, kościołach, domach, fabrykach, parkach, podwórzach, bramach. Liczbę wymordowanych trudno ustalić, wiadomo, ze sięga kilkudziesięciu tysięcy. A Heinz Reinefarth, człowiek współodpowiedzialny za tę masakrę, nigdy nie czuł się winny, w czym utwierdziły go uniewinniajace wyroki w procesach o zbrodnie nazistowskie. Protesty opinii publicznej zmusiły go w końcu do zrezygnowania z kariery politycznej. Ale czy dziś, 65 lat po Powstaniu Warszawskim, demokracja niemiecka naprawdę uporała się z ponurym dziedzictwem, jakie pozostawił jej hitleryzm?