Tab Article

Ponadczasowa opowieść o odrodzeniu Królestwa Polskiego. XII wiek. Czas krucjat, pańszczyzny i bratobójczych walk. Ksiazę Henryk Sandomierski, syn Bolesława Krzywoustego, wyrusza w niebezpieczna podróz przez Europę. Zostawia za soba rozbita na dzielnice Polskę targana konfliktami między pomniejszymi i chorobliwie ambitnymi władcami. Odwiedza przepełnione cichym dostojeństwem klasztory i tętniace zyciem zamki. Trafia do Rzymu, do Palermo, a stamtad do Ziemi Świętej, gdzie wraz templariuszami walczy z ramię w ramię Saracenami. Przez lata towarzyszy mu wizja korony i tego, co symbolizuje – Polski zjednoczonej, silnej, rzadzonej zelazna, ale sprawiedliwa ręka jednego władcy. Kiedy ksiazę wraca do Sandomierza, ma juz plan działania i mimo trudności stara się wcielać go w zycie. Czy posiada jednak wystarczajaca charyzmę? Czy ten nasz polski Hamlet, melancholik i marzyciel potrafi zdobyć się na okrucieństwo i bezwzględność? Na akty barbarzyństwa? Ile zdoła poświęcić ze swojego idealizmu, zeby scentralizować władzę? Iwaszkiewicz pisał Czerwone tarcze jako remedium na beznadzieję sytuacji politycznej panujacej w Europie w latach trzydziestych XX w., przygnębiony obowiazkami dyplomatycznymi na placówce w Kopenhadze. Jarosław Iwaszkiewicz (1894–1980) – pisarz, poeta, eseista i tłumacz wielokrotnie wymieniany wśród kandydatów do literackiej Nagrody Nobla. Razem z m.in. Julianem Tuwimem i Antonim Słonimskim współtworzył grupę poetycka Skamander. Po ślubie z Anna Lilpopówna osiedlił się w domu w Podkowie Leśnej, który nazwał Stawiskiem. Stamtad podczas okupacji razem z Maria Dabrowska i Jerzym Andrzejewskim kierował konspiracyjnym zyciem artystycznym. Po wojnie publikował w „Odrodzeniu”, „Przekroju” i „Kuźnicy”, aktywnie działał w Zwiazku Literatów Polskich, wchodził w skład zarzadu Polskiego PEN Clubu. Od 1955 do śmierci był redaktorem naczelnym „Twórczości”. Jego proza – niezwykle wyrazista, z własna, oryginalna wizja świata – pozostaje na uboczu głównych nurtów.