Tab Article

Danuta Rossman (z d. Zdanowicz) urodziła się w 1922 roku i wychowała w środowisku warszawskiej inteligencji. Jej młodzieńcze lata przypadły na okres wojny. Była harcerka i nieoceniona łaczniczka Tadeusza Zawadzkiego "Zośki", ale przede wszystkim pełna zycia dziewczyna. Największa radość czerpała ze spotkań z przyjaciółmi z liceum Batorego i gimnazjum Królowej Jadwigi. To byli bohaterowie Kamieni na szaniec. Uwielbiała tańczyć i śpiewać. Choć powodzenie miała ogromne, to nade wszystko ceniła przyjaźń. W czasie wojny brała udział w licznych akcjach zbrojnych, walczyła w Powstaniu Warszawskim, a po jego zakończeniu przebywała w obozach jenieckich na terenie Niemiec. Po wojnie wraz z męzem, Janem Rossmanem, kontynuowali pracę nad rozwojem działalności harcerstwa w Polsce i za granica, majac na niego kluczowy wpływ. Danuta Rossman była kobieta o silnym charakterze. Pomimo trudnych doświadczeń, nigdy nie narzekała na swój los. Nie lubiła bezczynności, wolała działać, podejmujac wielowymiarowa walkę nie tylko z okupantem, ale przede wszystkim walkę wewnętrzna, duchowa, o siebie i o drugiego Człowieka. Łaczniczka "Zośki" to wazny głos w sprawie udziału kobiet w walce w czasie wojny. Bohaterka wspomnień jest dowodem na to, ze rola kobiet była nieoceniona i nie ograniczała się jedynie do pomocy, wsparcia i łaczności. Ksiazka Doroty Majewskiej i Aleksandry Prykowskiej to autoryzowany zapis zycia Danuty Rossman wzbogacony o dotad niepublikowane dokumenty i fotografie.