Tab Article

Xiao Hong (1911-1942) to jedna z najbardziej utalentowanych i najprzekorniej wyrastajacych ponad swoje czasy pisarek chińskich. Jej zycie (opisane przez tłumaczkę, Magdalenę Stoszek-Deng w posłowiu) było krótkie, nader burzliwie i przewaznie nieszczęśliwe, ratunkiem jednak okazywała się literatura. To za sprawa `wyjatkowego zmysłu obserwacji i nieprzeciętnego pióra` (Lu Xun), Xiao Hong zaskarbiła sobie przyjaźń i szacunek największych ówczesnych pisarzy chińskich. Pisała bez przerwy, do utraty sił i kosztem sił - powieści, opowiadania, eseje, wspomnienia. `Opowieści znad rzeki Hulan` sa jednym z jej ostatnich ukończonych utworów. Mao Dun w przedmowie nazwał je poematem opisowym, kolorowym pejzazem i cyklem melancholijnych pieśni. Sięgajac po oszczędna i liryczna narrację Xiao Hong udaje się w podróz w czasy dzieciństwa, buduje obraz zamkniętego świata rodzinnego domu, ale i miasteczka, w którym czas się zatrzymał, cesarstwo na dobre nie upadło, a tym bardziej nie spustoszyła go jeszcze rewolucja komunistyczna. Sa tu wspomnienia okrucieństwa i czułości, brakuje moralizatorstwa, jest za to uwazne spojrzenie na człowieka i kierujace nim pobudki.