Tab Article

Marzec `68 w Polsce owiany jest wieloma mitami. Łaczy się go błędnie z buntami młodziezy w Paryzu. Zryw polskiej młodziezy miał charakter niepodległościowy, francuskiej - obyczajowy . Za bohaterów walki z socjalizmem uwaza się tych, którzy jak Kuroń czy Michnik chcieli go tylko reformować, co w konsekwencji oznaczałoby tylko sprawniejsza sowietyzację. Polski Marzec był kolejnym niepodległościowym zrywem młodziezy, nawiazujacym do tradycji powstań a poprzedzajacym `Solidarność`. Jako liderów sławi się byłych działaczy ZMP i ZMS, potomków partyjnych aparatczyków - pomijajac, ze większość uczestników buntu stanowili nawet nie studenci, lecz robotnicy, rzemieślnicy, nawet uczniowie - przeciwko komunizmowi zbuntowali się po prostu młodzi Polacy. Marzec wylansował tez wielu `bohaterów mimo woli` - jak choćby rezysera `Dziadów` Kazimierza Dejmka, który w zaden sposób nie zamierzał stworzyć przedstawienia, które byłoby wołaniem o wolność od Sowietów. Marzec był doświadczeniem pokoleniowym młodziezy, często poczatkiem trudnej drogi niepodległościowej. Uczestnikami Marca byli m. in. : bracia Kaczyńscy, Irena Lasota, Antoni Macierewicz i Tadeusz Stański z Warszawy, Teresa Baranowska z Katowic, Jerzy Szczęsny i Kazimierz Świegocki z Łodzi, Romuald Szeremietiew z Legnicy, Marek Kośmider z Poznania i wielu przyszłych działaczy `Solidarności`, KPN a nawet KOR-u. Działacze ci często się nie znali, Marzec nie miał jednolitego przywództwa a raczej: kazdy musiał być swoim przywódca, kazdy musiał sam wybrać swoja drogę.