Tab Article

Mama za nia nie przepadała, a rodzeństwo dokuczało jej i traktowało jak wyrzutka. Rózniła się od swoich, jak brzydkie kaczatko z baśni Andersena, bo miała czarne futro, którego lśniace kosmyki zwijały się w długie niesforne loki. Ale to właśnie dlatego była jedynym szczeniakiem, któremu dziadek Krzykacz nadał prawdziwe imię. W tej chwili poczuła, ze wyglad nie określa tego, kim naprawdę jesteśmy. I choć zycie przyniosło Kudłatej wiele dramatycznych doświadczeń, łez, rozczarowań i smutku, zawsze starała się postępować szlachetnie i odpowiedzialnie. Podobnie jak psy starozytnej koreańskiej, opiekuńczej rasy sapsari, której krew musiała w niej płynać. Tak jak one stała się psem pilnujacym domu i właścicieli przed złymi duchami? Hwang Sun-mi, po Kurze, która opuściła podwórze, po raz kolejny przekonuje czytelników, nie tylko tych najmłodszych, ze zycie ludzi i zwierzat toczy się równolegle, ze odczuwamy takie same emocje, choć czasem nie potrafimy się porozumieć. Lecz kiedy przychodzi kres, doceniamy to, ze mogliśmy się spotkać na jednej z niezliczonej ilości ściezek. Kudłata to czasem brutalna, ale i czuła historia o kolejach losu, wyborach i ich konsekwencjach, godzeniu się ze strata, przemijaniem i śmiercia. To pełna wzruszeń opowieść o samotności i trudnych przyjaźniach. O nas.