Tab Article

Uhonorowany najwazniejsza włoska nagroda literacka portret Gerdy Taro - kobiety, która fotografowała wojnę.
Była jedna z pionierek fotografii wojennej i pierwsza fotoreporterka, która zginęła na froncie. Pogrzeb Gerdy Taro odbył się w Paryzu 1 sierpnia 1937 roku - dokładnie w dniu jej 27 urodzin. Ceremonia przerodziła się w wielotysięczna demonstrację, w której wzięli udział działacze polityczni i artyści, między innymi Pablo Neruda i Louis Aragon. "Mała Taro miała wspaniały pogrzeb, na którym spotkały się wszystkie kwiaty świata" - tak pisano o uroczystości, a w kolejnych latach przybywało ulic jej imienia, stała się równiez patronka licznych stowarzyszeń i grup bojowników. Kim była ta filigranowa, mierzaca ledwie 150 cm wzrostu blondynka, bohaterka ruchu antyfaszystowskiego, która ramię w ramię z męzczyznami, uzbrojona w aparat fotograficzny, stawiała się miejscach najcięzszych walk zbrojnych?
"Jeśli twoje zdjęcia nie sa dostatecznie dobre, to znaczy, ze nie jesteś dostatecznie blisko" - w pracy Gerda Taro kierowała się maksyma swojego wielkiego mentora, przyjaciela i wieloletniego partnera - Roberta Capy, jednego z najwybitniejszych fotoreporterów XX wieku. Wojnę fotografowała z pierwszej linii frontu. Wiele wskazuje na to, ze gdyby nie Taro, Capa pewnie nie stałby się gwiazda takiego formatu, to zreszta ona wymyśliła jego postać i pseudonim artystyczny, a dziś takze wiemy, ze część zdjęć przypisywanych Capie wykonała właśnie ona - swoim nazwiskiem podpisywała fotografie dopiero w ostatnich dwóch miesiacach zycia, wcześniejsze publikowano pod ich wspólnym pseudonimem.
Talent, pasja i odwaga, wolność, duma, niezalezność - oto słowa klucze, które tworza portret i legendę nadzwyczajnie utalentowanej kobiety i niezwykłej fotoreporterki. Powieść Heleny Janeczek przywraca Gerdzie Taro nalezne jej miejsce w historii (herstorii) świata i fotografii wojennej.W 2018 roku powieść uhonorowano najwazniejsza włoska nagroda literacka - Premio Strega.