Tab Article

Trzeci tom Dzieł Sigmunda Freuda obejmuje wybór pism przedstawiajacych psychoanalityczne interpretacje psychologicznych procesów zycia codziennego: dowcipu, komiki, humoru, sprośności, niesamowitości, pamięci i zapominania. Prace Dowcip i jego stosunek do nieświadomości oraz Humor przedstawiaja metody zyskiwania rozkoszy z aktywności psychicznej w procesie powstawania dowcipu: rozkosz, utracona w wyniku procesu dojrzewania, musi zostać przywrócona człowiekowi jako euforia płynaca z przywołania nastroju dzieciństwa, który odnajdujemy w niepohamowanym śmiechu towarzyszacym dowcipowi, humorowi i sprośności. Te same załozenia, jakie legły u podstaw Dowcipu, wykorzystuje Freud w studium O przeciwnym sensie prasłów, dowodzi, ze ambiwalencję psychologiczna, charakterystyczna dla procesu powstawania marzenia sennego i dowcipu - ambiwalencję wynikajaca z gry rozkoszy i braku rozkoszy - znaleźć mozna równiez w procesie powstawania słów uzywanych w najstarszych językach ludów cywilizowanych, paradoksalnie jednoczacych w sobie dwa przeciwstawne znaczenia, informujace o występowaniu jakiejś cechy i o jej braku. W pracy pt. Niesamowite Freud pokazuje uczucie niesamowitości jako wyraz procesu przywołujacego dziecięcy lęk przed niezamierzonym powrotem tego samego, lęk przed sobowtórem, który - choć nosi wszelkie cechy podmiotu - przeciez nie jest nim samym, jest bowiem niesamowity. Takze ów lęk nosi wszelkie cechy ambiwalencji, bo chociaz w postaci sobowtóra rozpoznajemy to, co znane - i z tego czerpiemy rozkosz rozpoznania - to jednak znajdujemy w niej równiez to coś, co nie nalezy do nas: niesamowite.