Tab Article

Jesień 1946. Siedmioletni Amerigo Speranza wraz z matka wałęsa się po zniszczonym wojna Neapolu. Na mieście mówi się, ze wszystkie dzieci pojada specjalnym pociagiem do środkowych i północnych Włoch, do rodzin, które się nimi zaopiekuja. I rzeczywiście - Amerigo stanie się jednym z siedemdziesięciu tysięcy małych uchodźców, których w latach 1945-1952 uratowano przed głodem i chorobami drazacymi południe kraju. Gdy przybywa do Bolonii, odkrywa zupełnie inny świat, a rodzina, która przyjmuje go pod opiekę, szybko zaskarbia sobie jego przychylność. Niespodziewanie przychodzi jednak czas, by powrócić do domu, do dawnego zycia. Skrzypce, na których Amerigo uczył się grać w Bolonii, laduja pod łózkiem, a chłopiec codziennie będzie tęsknie spogladać na peron, marzac o powrocie do ukochanej opiekunki Derny.
Latem 1995 dorosły Amerigo, uznany skrzypek, raz jeszcze przybywa do Neapolu, by pochować matkę. Wraz z nim po mieście krocza duchy przeszłości. Męzczyzna niechętnie decyduje się na podróz w głab własnego dzieciństwa i spotkanie z dawnymi znajomymi. Niektóre z nich okazuja się szczególnie bolesne.