Tab Article

Tadeusz Olszański tym razem powraca do swoich korzeni, czyli trzeciego po Krakowie i Lwowie miasta Galicji Stanisławowa. Tygla wielu kultur o pasjonujacej historii, dziś zapomnianego, z wytarta ze współczesnych map nazwa. Stanisławów załozyli w XVII wieku Potoccy, czyniac zeń stolicę Podkarpacia i Pokucia. Świat przyjazny zyjacym obok siebie przez stulecia Polakom i Rusinom, żydom i Ormianom, Hucułom i Węgrom. W czasie II wojny światowej ten ośrodek najlepszych tradycji Rzeczypospolitej spotkał tragiczny los wywózki na Sybir oraz zagłada ludności polskiej i zydowskiej, dokonywana najpierw przez NKWD, a następnie przez Gestapo oraz bandy UPA. Stanisławów mimo wyniszczajacych doświadczeń pozostał miastem o bogatej historii i ciagle polskim rodowodzie. Dzięki unikatowej, autorskiej perspektywie tragiczne i nieznane dotad wydarzenia, a jednocześnie wspomnienia szeroko obudowane faktografia, czyta się jak sensacyjna powieść. Losy osobiste zaś oraz najblizszych przyjaciół staja się kluczem do zrozumienia współczesnych stosunków między tak bliskimi niegdyś sasiadami.