Tab Article

Podczas I wojny światowej Imperium Osmańskie było sprzymierzeńcem Niemiec i Austro-Węgier. W styczniu 1915 r. ponad 20 000 zołnierzy tureckich wyruszyło z pustynnego regionu Negew na południu Palestyny i przekroczyło pustynię Synaj, aby zaatakować Kanał Sueski, znajdujacy się wtedy pod kontrola Brytyjczyków. Ataki prowadzone 3 i 4 lutego zakończyły się niepowodzeniem.

W kwietniu 1916 r. Turcy, wspomagani przez doradców niemieckich, zorganizowali nowa ofensywę w kierunku Kanału Sueskiego. W decydujacej bitwie pod Romani w sierpniu 1916 r. ponieśli klęskę i musieli się cofnać. Po tym zwycięstwie dowództwo brytyjskie postanowiło przyjać bardziej ofensywna strategię, by uniemozliwić Turkom dostęp do kanału. Misję tę powierzono specjalnej jednostce wojskowej utworzonej w grudniu 1916 r. Nazwano ja Kolumna Pustynna, w której wazna rolę odgrywała Australijsko-Nowozelandzka Dywizja Kawalerii (ANZAC). W czasie ofensywy brytyjskiej w Palestynie w 1917 r dywizje ANZAC dokonały udanego manewru flankowego w zachodniej części pustyni Negev, którego częścia była słynna szarza kawaleryjska 31 października na Beer Szewę, zakończona wydarciem miasta tureckim obrońcom.