Tab Article

Najsłynniejsze dzieło świętego Augustyna. Napisał je niedługo po tym, jak został biskupem.
Opisujac wydarzenia z własnego zycia, zilustrował swoja teorię człowieka.
Poszukujac prawdy o sobie, świecie i Bogu, przechodzi od sceptycyzmu, poprzez manicheizm,
az do odkrycia chrześcijaństwa.

Kiedy w tej słynnej ksiazce, jednej z najsłynniejszych, jakie przechowuje nasza cywilizacja,
w rozwazaniach o tajemniczej naturze czasu czytamy (XI 20), iz istnieja trzy jego dziedziny, „obecność rzeczy minionych, obecność rzeczy teraźniejszych, obecność rzeczy przyszłych”, moze nam zaświtać myśl o tym, ze w strefie, do której naleza „Wyznania”, owe trzy dziedziny sa w szczególny sposób zjednoczone. Strefa ta jest trwała, nieprzemijajaca dziedzina literatury prawdziwie klasycznej. Właściwa nam tradycja kultury polega na tym, ze istnieje pewna liczba dzieł, które stale nam towarzysza i sa dla nas zawsze obecne, jakiekolwiek by ogromne fale czasu z przyszłości przetoczyły się – poprzez teraźniejszość – ku przyszłości i w nia zapadły.
/ze wstępu Zygmunta Kubiaka/