Tab Article

To nie była wojna jak inne. Od samego poczatku nie miała polegać na walce z polska armia, ale głównie na masowym terrorze ludności cywilnej. Pierwsze bomby w Wieluniu nie spadły na zaden obiekt militarny, ale na prywatne domy, szpital, kościoły. Niemcy w latach 1939–1945 wymordowali, najczęściej bestialsko, ponad 6 milionów obywateli II Rzeczypospolitej. Naszych rodziców i dziadków, wujków i ciotki wywozili masowo na roboty przymusowe w głab Rzeszy; była to praca niewolnicza. Terroryzowali i ponizali Polaków, więzili, torturowali i zabijali ich w obozach koncentracyjnych, a takze w gestapowskich kazamatach. Zniszczyli setki polskich miast i tysiace wsi, które nie były zadnymi celami wojskowymi. Zrabowali i wywieźli do Rzeszy nasze skarby narodowe, dzieła sztuki, aktywa bankowe, zakłady przemysłowe, wyposazenia kościołów i domów prywatnych. Grabili wszystko, co się dało. Uprowadzili do Rzeszy w celu zniemczenia 200 tysięcy polskich dzieci. Wiele bezcennych polskich zabytków, skarbów kultury, największe archiwa i biblioteki spalili celowo, nie w wyniku zołnierskich walk. Te niemieckie zbrodnie nigdy nie zostały odpowiednio ukarane, a tylko nielicznych sprawców dosięgła ręka sprawiedliwości. O tym opowiada ta rozliczeniowa ksiazka. Autorzy nie kończa jednak narracji na II wojnie światowej. Opisuja tez dzisiejsze relacje polsko-niemieckie, które sa zakłamane i to głównie z winy naszego sasiada zza Odry, choć nie bez udziału funkcjonujacego w Polsce obozu zdrady. Prezydent Niemiec Frank-Walter Steinmeier 1 września 2019 r. powiedział: „Proszę o wybaczenie historycznej winy Niemiec, biorę na siebie za to pełna odpowiedzialność”. I zaraz dodał: „Chcemy zachować ducha pojednania, zachować drogę wspólnego rozwoju i iść nia dalej”. Polacy sa wdzięczni za te słowa, ale odpowiedzialność nie moze kończyć się na słowach. Niemcy sa od wielu lat wyjatkowo bogatym krajem, a stały się takie głównie dzięki grabiezom dokonanym podczas II wojny światowej na terenie całej Europy, a w Polsce w szczególności. życia ludzkiego nie da się zwrócić, ale sprawiedliwość nakazuje w pełni zadośćuczynić przynajmniej za zagrabione lub zdewastowane mienie – tego nie zrobiono do dziś. W ostatnich trzech dziesięcioleciach polityka Republiki Federalnej Niemiec wobec wolnej juz Polski była tylez bezwzględna, co cyniczna. Prezydent prosi, co prawda, o wybaczenie, ale niemieckie mass media od dawna szydza z Polaków, zakłamuja prawdę o wojnie, relatywizuja winę albo w ogóle zwalaja ja na ofiary swej agresji. Ksiazka prof. Wojciecha Polaka i dr hab. Sylwii Galij-Skarbińskiej „Zbrodnia i grabiez. Jak Niemcy tuszuja prawdę o sobie” jest dramatyczna, miejscami az wstrzasajaca, panorama trudnych relacji polsko-niemieckich po 1939 r. – az do dziś. Na końcu znajdziemy rozwazania na temat perspektyw naszych sasiedzkich relacji, które powinniśmy ułozyć na zasadach partnerskich. W tym jednak celu konieczne sa rozmowy i rokowania w sprawach gospodarczych, politycznych i kulturalnych, w tym takze kwestii reparacji wojennych, szerzenia w Niemczech nastrojów antypolskich, zabierania przez organy państwa niemieckiego dzieci polskim rodzicom, dyskryminacji polskich firm i przedsiębiorstw, sytuacji ludności polskiej za Odra, w tym nieustannej odmowy nadania jej statusu mniejszości narodowej. Punktem wyjścia do uczciwego dialogu musi być jednak stan realny, a nie zakłamana iluzja. Ten punkt wyjścia znajdziemy właśnie w tej ksiazce.