Tab Article

Irena Krzywicka znana jest głównie ze swojej działalności przedwojennej. Pisarka, eseistka, tłumaczka, przyjaciółka skamandrytów, a ponadto feministka, propagatorka świadomego macierzyństwa, antykoncepcji i edukacji seksualnej. Nieustannie towarzyszyła jej aura sensacji i skandalu. Otaczała się najbardziej znanymi postaciami bohemy artystycznej, wielokrotnie portretował ja Witkacy. O jej romansie z Tadeuszem Boyem-żeleńskim plotkowała cała stolica. O tym wszystkim napisała w swojej autobiografii, „Wyznania gorszycielki”.
W 1939 roku Krzywicka miała 40 lat. Dozyła lat 95.
„Długie zycie gorszycielki” jedynie pobieznie przedstawia lata międzywojenne, głównie skupia się na tych późniejszych. Poczawszy od wojny, podczas której Krzywicka (żydówka) ukrywała się pod fałszywym nazwiskiem w Warszawie, poprzez cięzkie lata stalinizmu, ambasady Paryza, literacki warszawski „salon”, jaki urzadziła w swym mieszkaniu, i wreszcie zycie na emigracji, najpierw w Szwajcarii, a potem we Francji.
Agata Tuszyńska połaczyła biografię z narracja literatury faktu. Przeprowadziła dziesiatki rozmów, odnalazła niepublikowane wcześniej dokumenty. Dzięki temu historia zycia Krzywickiej przykuwa uwagę jak najlepsza powieść.