Tab Article

Tragikomedia o miłości i Polsce.

Jest styczniowy dzień 2013 roku, Grazyna i Ludwik świętuja wyjatkowa rocznicę. Pięćdziesiat lat mija dokładnie od dnia, kiedy pierwszy raz poszli ze soba do łózka. On ma 84 lata, ona 79. Co roku ten dzień to ich najwazniejsza rocznica. Intymna, prywatna, świętowana tylko we dwoje. Dzień podsumowań (tych coraz więcej), planów (tych coraz mniej), tez dzień niewypowiedzianych pozegnań, nie wiadomo przeciez, czy to nie ich ostatnia wspólna rocznica. Co roku odbywaja ten rytuał, rozmawiaja, jedza to samo jedzenie, co w 1963 roku, tak samo uprawiaja seks. I choć po tym ostatnim spodziewaja się coraz mniej, to tym razem wieczór jest naprawdę fantastyczny i oboje ida spać spełnieni.

Następnego ranka, ku swemu wielkiemu zaskoczeniu budza się w swoich młodych ciałach. Majac świadomość tego, ze jeszcze wczoraj byli sędziwymi dość staruszkami. I szybko orientuja się, ze sa znowu w roku 1963, on ma 34 lata, ona 29, całe zycie przed nimi. Co zrobia? Praktyczne ćwiczenie z powiedzenia "gdyby młodość wiedziała, gdyby starość mogła" napędza prywatna fabułę ksiazki. Czy postanowia znowu być razem? Czy wybiora inne ściezki? Czy ona wróci do swojej wielkiej miłości, która straciła w 1968 roku? Czy on wybierze swoja zonę, która miał, kiedy z Grazyna zaczęli być kochankami? Ile będa chcieli zachować ze swojego poprzedniego zycia? Ile zmienić? jak dwójka humanistów (psycholog i nauczycielka) wykorzysta swoja wiedzę z XXI wieku?