Tab Article

Czyta: Leszek Filipowicz

Maria Nurowska - jedna z najpoczytniejszych polskich pisarek, znana i ceniona w wielu krajach na świecie. Premiera jej kazdej ksiazki to wydarzenie. Jednak najnowsza powieść jest wyjatkowa. To niezwykła historia przyjaźni ludzi i wilków. Kasia, absolwentka warszawskiej SGGW, przyjezdza w Bieszczady, by zebrać materiał do pracy doktorskiej o wilkach. W stacji naukowej przebywaja juz Olgierd i Marcin.

Trudy zycia w prymitywnych warunkach sprawia, ze tych troje, poczatkowo wobec siebie nieufnych, połaczy prawdziwa przyjaźń, a z czasem pomiędzy dwojgiem z nich pojawi się coś więcej. Pierwsza nocna obserwacja wilków staje się poczatkiem wielkiej fascynacji Katarzyny, a kolejne, coraz blizsze spotkania z wataha sprawiaja, ze między dziewczyna a wilkami wytwarza się niemal mistyczna więź. W jej obliczu wszystkie miejskie rozczarowania traca znaczenie. Kasia angazuje się w obronę okrytych zła sława zwierzat, sprowadza do pobliskiej wsi owczarki podhalańskie, majace odstraszać drapiezniki i trzymać je z dala od ludzkich zagród. W końcu wchodzi w drogę miejscowemu kłusownikowi, narazajac własne zycie. Ksiazka ta "pisała się" w mojej głowie od chwili, kiedy jako czternastoletnia dziewczynka wysiadłam na stacji Karwica Mazurska w Puszczy Piskiej. Ojciec objał właśnie leśnictwo w Karwicy, miałam zostać odebrana z pociagu, ale nikt na mnie nie czekał. Nie wiedziałam, ze do wioski jest dobrych kilka kilometrów. Było jesienne popołudnie i ledwie ruszyłam przed siebie, nie bardzo wiedzac, czy idę w dobrym kierunku, zapadł zmierzch. W pewnej chwili zobaczyłam przed soba kilka ciemnych sylwetek przecinajacych drogę. Znieruchomiałam, ale trzeba było iść dalej. Do samego domu wydawało mi się, ze po obu stronach drogi widzę ogniki wilczych oczu, ze wilki mnie prowadza. Maria Nurowska