Tab Article

Waldemar Łysiak w swojej najnowszej ksiazce pisze o trzech głównych siłach motorycznych - władzy, pieniadzach i seksie. Ksiazkę owa autor dedykuje w szczególności politykom. Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (ur. 2 lutego 1754 w Paryzu, zm. 17 maja 1838 tamze) (znany po prostu jako Talleyrand) - francuski dyplomata, minister spraw zagranicznych Francji; biskup Autun, ksiazę Benewentu. Reprezentant Francji na kongresie wiedeńskim. Urodzony w Paryzu w rodzinie arystokratycznej; w dzieciństwie, wskutek nieuwagi piastunki, okulał. Pozbawiło go to mozliwości kariery wojskowej; pozbawiony praw pierworodnego został przeznaczony do stanu duchownego. Ród, mimo iz sięgał korzeniami czasów Hugona Kapeta (X w.), nie był zbyt majętny; kariera duchowna, wspierana protekcja stryja, wówczas biskupa, później arcybiskupa Reims, miała Talleyrandowi zapewnić dostatek. W 1769, w wieku 15 lat, wstapił do seminarium; nizsze święcenia otrzymał w 1774; w tym samym roku uzyskał bakalaureat z teologii na Sorbonie. Wyświęcony w 1779. W 1788 został biskupem Autun. Rok później, w 1789, jako przedstawiciel Stanu Pierwszego (duchowieństwa) w Stanach Generalnych opowiedział się po stronie rewolucji francuskiej. W Konwencie zainicjował sekularyzację dóbr kościelnych . Pierwotnie poparł wojskowy zamach stanu Napoleona Bonaparte (1799), jednakze potem w zmowie z Aleksandrem I przyczynił się do jego upadku i restauracji Burbonów. Podczas kongresu wiedeńskiego w 1815 wynegocjował dla Francji korzystne warunki pokojowe. W 1830 przyczynił się do uzyskania korony przez Ludwika Filipa I. Następnie ambasador w Wielkiej Brytanii (1830-1834) Do historii przeszedł jako zręczny dyplomata, cyniczny i bezwzględny stanowił najdoskonalsze wcielenie typowego dla swej epoki pragmatyka, amoralnego polityka i męza stanu. W obiegowej opinii Francuzów stał się symbolem wiarołomstwa i politycznego cwaniactwa. Jego zachowanie było krytykowane przez wielu wybitnych ludzi kultury i sztuki (m.in. Victora Hugo, Stendhala, Balzacka). W filmie Napoleon z 2002 roku jego postać po mistrzowsku odtworzył John Malkovich. Mimo tego jest ceniony ze względu na swoje niewatpliwe osiagnięcia dla dobra kraju, jak w czasie np. kongresu wiedeńskiego. Napoleon nigdy nie miał złudzeń co do wierności Talleyranda - ostentacyjnego cynika, malwersanta i łapówkarza - którego w przypływie gniewu nazwał kiedyś "gnojem w jedwabnych pończoszkach". Na łozu śmierci złozył mu wizytę król Ludwik Filip I. Cierpiacy Talleyrand poskarzył mu się: "Najjaśniejszy Panie! Pali mnie ogień piekielny." "Juz?!" - wyrwało się podobno królowi.