Tab Article
Poczatków T. Love nalezy szukać w 1980 roku. Wtedy to Zygmunt "Muniek" Staszczyk pojechał do Sopotu na festiwal Pop Session, uczestniczył tam w koncercie grupy Kryzys, a po nim zapragnał załozyć zespół. Juz rok później z grupa Opozycja stanał na jarocińskiej scenie, ale tak naprawdę powstały na poczatku 1982 roku T. Love Alternative ("T" było skrótem od Teenage) stał się poczatkiem drogi na szczyty popularności. Pierwszy koncert grupa dała 4 lutego 1982 r. na "wojennej" studniówce w IV LO w Częstochowie, a oprócz śpiewajacego i grajacego na gitarze basowej Muńka wystapili perkusista Jacek "Słoniu" Wudecki, klawiszowiec Darek Zajac i gitarzysta Janusz Knorowski. Juz z saksofonista Jarkiem Woszczyna i basista Jackiem "Koniem" Śliwczyńskim (Muniek zrezygnował z gry na tym instrumencie) T. Love Alternative zakwalifikował się do konkursu festiwalu Jarocin '83 i mimo ze nie zdobył tam nawet wyróznienia, zapraszano go do kolejnych edycji w roli gościa. Grupa szybko zjednała sobie rzeszę fanów stajac się symbolem imprezy. Proponowana przez nia muzyka nowofalowa z elementami folku i pastiszu, połaczona ze świetnymi tekstami Muńka opowiadajacymi o zdegenerowanym świecie, okazały się jednym z najmocniejszych głosów polskiego rocka niezaleznego lat 80. Równiez dlatego, ze formacja Muńka jako pierwsza w Polsce zaczęła własnym sumptem wydawać swoje nagrania. Kasety Nasz Bubelon i Chamy ida nagrane z gitarzysta Andrzejem Zeńczewskim, a zawierajace najwazniejsze utwory zespołu z tamtych lat, jak Wychowanie, Karuzela, Marzyciele, Ogolone kobiety czy Garaz, trafiły do tysięcy domów w całej Polsce.
Oficjalnym debiutem fonograficznym okazała się natomiast piosenka Zabijanka, która znalazła się na kompilacji Jeszcze młodsza generacja (85), a kolejnymi wydawnictwami: singel z utworami Garaz '86, My marzyciele i IV Liceum z 1986 roku oraz płyta długograjaca Miejscowi-live (1988) nagrana podczas koncertów w warszawskiej Rivierze (juz z Rafałem Włoczewskim w miejsce Knorowskiego). Niedługo po tych występach grupa zrezygnowała z przydomku Alternative, bo - jak tłumaczył Muniek - piosenki zespołu zaczęły być emitowane w ogólnopolskim Programie III PR i słowo to nie pasowało do wizerunku grupy, która powoli stawała się częścia mainstreamu. Juz kolejny zbiór Wychowanie podpisano skrócona nazwa. T. Love Alternative wracało w kolejnych dekadach kilkukrotnie występujac przy okazji premier płyt z nagraniami archiwalnymi.
Po wydaniu Wychowania Muniek rozwiazał T. Love i wyjechał w celach zarobkowych do Londynu, gdzie przebywał pół roku. Po powrocie reaktywował zespół z nowymi muzykami. Liderem muzycznym odnowionego T. Love został gitarzysta Janek Benedek, a w składzie pojawił się tez perkusista Jarosław "Sidney" Polak, do dziś podstawowa postać formacji. Lata 90. zespół rozpoczał krazkiem Pocisk miłości, a pochodzaca z niego Warszawa stała się jednym z największych przebojów ostatniego ćwierćwiecza. Juz wówczas Muniek z walczacego buntownika stał się rock'n'rollowym gawędziarzem i świetnym obserwatorem zmieniajacej się rzeczywistości. Zreszta sam T. Love umiejętnie zmieniał swoje muzyczne oblicze. Benedek wprowadził feeling znany z nagrań The Rolling Stones, a po jego odejściu w 1993 roku (po albumie King! zawierajacym kolejne przeboje: King, Nabrani, Stany) zespół na kazdej płycie ewoluował i bawił się konwencjami - szorstkim punk rockiem na Prymityw, glam rockiem i ska na Al Capone i Chłopaki nie płacza (ogromnym powodzeniem cieszyła się piosenka tytułowa będaca pastiszem popularnych wówczas boys bandów), brytyjskim i amerykańskim rockiem alternatywnym na Antyidol i I Hate Rock'n'Roll czy bluesem, folkiem i country na Old Is Gold.
Przez ten czas zmieniał się tez skład zespołu. Jeszcze przy albumach Pocisk miłości i King! za repertuar odpowiadał tandem Staszczyk/Benedek, ale po odejściu Benedeka komponować zaczęli wszyscy ówcześni c
