Tab Article
Performer(s): Witold Lutosławski, Louis Devos, Roman Jabłonski, Halina Łukomska, Alba Berg Quartet
Polish Radio National Symphony Orchestra, Polish Chamber Orchestra, Kraków Radio Chorus
Disc: 1
1. Preludes 1-7 - Polish Chamber Orchestra Listen Listen
2. Fugue - Polish Chamber Orchestra Listen Listen
3. No.1 Pensees - Krakow Radio Chorus Listen Listen
4. No.2 Le Grand Combat - Krakow Radio Chorus Listen Listen
5. No.3 Repos Dans Le Malheur - Krakow Radio Chorus Listen Listen
6. Paroles Tissees - Louis Devos
7. Postlude No.1 - Witold Lutoslawski
Disc: 2
1. No.1 The Sea - Halina Lukomska
2. No.2 Wind - Halina Lukomska
3. No.3 Winter - Halina Lukomska
4. No.4 Knights - Halina Lukomska
5. No.5 Church Bells - Halina Lukomska
6. Introduction - - Ramon Jablonski
7. Four Episodes - - Ramon Jablonski
8. Cantilena - - Ramon Jablonski
9. Finale - Ramon Jablonski
10. I: Introductory Movement - Alban Berg Quartett
11. II: Main Movement - Alban Berg Quartett
"Twórczość Witolda Lutosławskiego nie jest obfita - nie sięga liczby pięćdziesięciu dzieł. W przeciwieństwie do wielu innych kompozytorów, którzy w młodości pisali szybko i duzo, a z wiekiem coraz mniej, Lutosławski teraz właśnie (choć ukończył 75 lat [płyty wydano w 19898 roku]) przezywa okres najpłodniejszy. Dzieje się tak dlatego, ze w okresach wcześniejszych pracował intensywnie nad stworzeniem własnego systemu kompozytorskiego. Waznymi etapami na tej drodze były: wypracowanie - w połowie lat pięćdziesiatych - własnego (niezaleznie od dodekafonii) sposobu porzadkowania dwunastodźwięków; zainspirowany przez Johna Cage’a, lecz inny (bo w pełni kontrolowany przez autora) aleatoryzm, zastosowany po raz pierwszy w 'Grach weneckich' (1960-61); oraz wielka forma muzyczna, która po raz pierwszy zrealizował Lutosławski w swoim 'Kwartecie smyczkowym', skomponowanym w 1964 roku. Ta forma składa się z dwóch części nierównej wazności; pierwsza, krótsza, ma wytworzyć atmosferę oczekiwania na to, co nastapi w drugiej, spełniajacej nadzieje słuchacza. Wedle tej zasady powstało szereg dzieł Lutosławskiego większych rozmiarów, m.in. 'II Symfonia', 'Livre pour orchestre', 'Koncert wiolonczelowy', 'Preludia i fuga' oraz 'III Symfonia'. Na poczatku lat osiemdziesiatych wymyślił jeszcze inna formę, która nazwał 'łańcuchowa', poniewaz odcinki muzyki opartych na niej utworów zachodza na siebie jak ogniwa łańcucha."
