Tab Article
Piatek, 1 września 1939 roku: siedemnastoletni Richard Freiherr von Rosen słucha w radio przemówienia Hitlera w Reichstagu, informujacego o ataku na Polskę. Jest niezbyt zachwycony perspektywa wojny, ale jak wielu innych jego rówieśników, z poczucia obowiazku i chęci sprawdzenia się, zgłasza się do wojska na ochotnika, aby jako podchorazy rozpoczać karierę w wojskach pancernych. Jego zyczenie spełnia się w październiku 1940 roku, gdy zostaje powołany do słuzby w stacjonujacym w Bambergu 35. Zapasowym Batalionie Czołgów. Po szkoleniu oraz odbytych kursach podchorazych młody rekrut jest przygotowywany do przyszłych walk na poligonach we Francji, w Nadrenii oraz w Kraju Warty. 22 czerwca 1941 roku Richard Freiherr von Rosen, jako celowniczy w Panzer III, bierze udział w Operacji Barbarossa, czyli wojnie ze Zwiazkiem Radzieckim. W ramach 4. Dywizji Pancernej w Grupie Armii Środek przezywa swój chrzest bojowy podczas cięzkich walk, jakie jego pułk toczy pod Starym Bychowem. Nieco później zostaje ranny po raz pierwszy. Po wyzdrowieniu i przeniesieniu do 502. Batalionu Czołgów Cięzkich, od stycznia 1943 roku walczy wraz ze swym Tygrysem najpierw na stepach Kałmucji. Jeszcze w tym samym roku von Rosen, juz jako podporucznik i dowódca plutonu w 3. kompanii 502. Batalionu Czołgów Cięzkich, bierze udział w największej bitwie pancernej II wojny światowej w trakcie Operacji Cytadela. Latem 1944 roku zostaje przeniesiony wraz ze swa jednostka na front inwazyjny, gdzie niemieckie zwiazki pancerne maja zatrzymać ofensywę wojsk alianckich. Na własnej skórze, w bardzo dramatycznych okolicznościach, odczuwa coraz większa przewagę alianckiego lotnictwa. Po wyposazeniu jego kompanii w nowe czołgi Tygrysy Królewskie jako dowódca kompanii trafia na chwiejacy się w posadach niemiecki front na Węgrzech. Na poczatku 1945 roku odnosi tam swoja piata ranę; po pobycie w wielu lazaretach koniec wojny zastaje go w ojczyźnie. Po wojnie Richard Freiherr von Rosen dosłuzył się w nowej Bundeswehrze stopnia generała majora wojsk pancernych. Ukończył m.in. elitarna francuska cole Suprieure de Guerre w Paryzu. Był równiez oficerem Sztabu Generalnego (G3) przy Naczelnym Dowódcy alianckich wojsk ladowych (AFCENT, Fontainebleau) oraz attach militarnym ambasady Niemieckiej Republiki Federalnej we Francji. W stan spoczynku przeszedł we wrześniu 1982 roku. Jego jedyne w swoim rodzaju, szczegółowe wspomnienia z walk pancernych na Wschodzie i Zachodzie wzbogacone sa 445 fotografiami, w bardzo duzej części dotad nigdy niepublikowanymi, pochodzacymi z zasobów dokumentalnych samego autora.
