Tab Article

Wyznania i anatemy to późny zbiór aforyzmów Emila Ciorana (1911-1995) opublikowany w 1987 roku, choć część tekstów powstała wcześniej, a wszystkie właściwie były obecne w myślach autora od poczatku: samotność, śmierć, iluzja, sceptycyzm, a zarazem Bóg, buddyzm, nirwana, muzyka. Cioran, klasyk filozoficznej mizantropii, a zarazem miłośnik zycia, które paradoksalnie cenił właśnie za brak - jego zdaniem - jakiegokolwiek sensu czy celu, w tym zbiorze prezentuje się od strony autoironii, melancholii i lzejszego niz wcześniej stylu. Rezerwuar tej tematyki stanowia tysiacstronicowe, wydane pośmiertnie, choć nieprzeznaczone do druku Zeszyty 1957-1972 (Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2016). W późnych latach Cioran wyprecyzował i oszlifował te myśli przewijajace się od dziesięcioleci w jego zapiskach i zawarł je w Wyznaniach..., ostatnim wydanym za zycia własnym dziele (Rozmowy opublikowane na miesiac przed śmiercia Ciorana sa zbiorem wywiadów). Jest to tym cenniejsze literacko, ze autor, rumuńskiego pochodzenia, zaczał pisać po francusku w dojrzałym wieku, kiedy na stałe osiadł w Paryzu, a mimo to zyskał sławę wybitnego stylisty. Teraz, u kresu drogi, w finezyjnych formułach kaze nam cenić "niedookreślona myśl, która nie przeradza się w słowo, i myśl jak błysk flesza, co moze zaistnieć tylko przez słowo". Przeczucie i aforyzm.