Tab Article

Emil Cioran (1911-1995) nalezy do najbardziej oryginalnych - i kontrowersyjnych - filozofów XX wieku. Urodził się i spędził młodość w Rumunii. Tam powstały jego wczesne dzieła, przede wszystkim to jedno najsłynniejsze: Na szczytach rozpaczy (1934; Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2007). W 1937 roku wyjechał do Francji, gdzie juz pozostał na resztę zycia. Dziesięć lat później definitywnie zaprzestał pisania po rumuńsku. Do dziś jednak odnajduja się jego wcześniejsze niepublikowane teksty w tym języku. Mozliwe, ze Dywagacje, wydane w 2012 roku w Bukareszcie, sa juz ostatnie z tej serii. Pochodza prawdopodobnie z lat 1945-1946. Ich rumuński tytuł Razne sugeruje swoim słowiańskim pochodzeniem `rózności`, `rozmaitości`, róznorodne watki. Tematyka jest klasycznie `cioranowska`: nuda, ból, smutek, ludzka ułomność, iluzje wiary - bezsens, a zarazem urok zycia, jedno i drugie ukazane w na poły poetyckiej, aforystycznej formie (`ostatnia tęsknota: pójść na dno razem ze słońcem`); heroizm: `zdrowie to brak jakiejkolwiek wiary i świadomość nieodwracalnego`. Pisarstwo miało dla Ciorana sens terapeutyczny, pisał, kiedy czuł, ze musi jakoś leczyć swoja `chorobę istnienia`, `tęsknotę do zniknięcia`. Jego ksiazki jednakze, choć powstawały doraźnie w osobistej sprawie, maja rzesze czytelników, którym ta trudna, bolesna, a zarazem pełna fascynacji zyciem myśl pomaga zrozumieć własna egzystencję.