Tab Article

Francuscy historycy od kilkudziesięciu lat zapełniaja `lukę` w naszym obznajomieniu z dziejami, która w rzeczywistości nie jest luka, lecz samym sednem historii. Chodzi o historię zycia codziennego. Setki, jeśli nie tysiace lat dominacji `wielkich narracji` o `doniosłych` wydarzeniach sprawiły, ze nie potrafimy sobie uświadomić charakteru zwykłego zycia w danej epoce: wiemy, jak staczano epokowe bitwy, nie wiemy, jak mieszkano. Jacques Le Goff (1924-2014), francuski klasyk historyków z tego nurtu, i młodszy o dwa pokolenia Nicolas Truong (ur. 1967) przedstawili syntezę zjawisk i zagadnień zwiazanych z podstawowym elementem zycia codziennego - z ludzkim ciałem. Skupili uwagę na średniowieczu, poniewaz dobitnie reprezentuje ono problem postrzegania historii. Uchodzi za wybitnie duchowe i moze dlatego pozostaje słabo zbadane od strony zycia `cielesnego`.

Autorzy wydobywaja charakterystyczne dla średniowiecza zderzenie wysokiego z niskim, wszechobecne napięcie między potępieniem a kultywacja sfery materialno-zmysłowej, między `postem a karnawałem`, celibatem a miłościa dworska, naga Ewa a ubrana Maryja, asceza a opowieściami o Krainie Pieczonych Gołabków. Staraja się pokazać, ze napięcie to, bez mała sprzeczność tkwi w samej naturze chrześcijaństwa, w jego afirmacji doczesności jako dzieła Bozego i zarazem odrzucaniu jej w imię zycia wiecznego. Nawet jednak w średniowieczu ciało, jak pisza autorzy, `nigdy nie daje za wygrana`.