Tab Article

Przez średniowiecznych historyków porównywany do Karola Wielkiego i króla Artura, w późniejszej historiografii oceniany był wyłacznie przez pryzmat wypraw krzyzowych. Demonizowany przez wrogów, na czele z Filipem II, i sprowadzony do roli awanturnika przez protestanckich historyków, najbardziej obiektywnych opinii doczekał się ze strony muzułmanów. „Ryszard I, wyjatkowy na tle innych królów Anglii, odgrywał główna rolę w wielkich wydarzeniach historycznych – w walce o władzę nad Bliskim Wschodem, rozgrywajacej się wówczas między wyznawcami dwóch religii, islamu i chrześcijaństwa. Inni angielscy władcy, nawet ci najbardziej ambitni, sprytni, zdolni i zadni władzy, swoje panowanie i kampanie wojenne ograniczali do północno- -zachodniego zakatka Europy. żaden inny król nie podjał wyzwania nawet częściowo porównywalnego z zadaniem poprowadzenia floty i armii na wschodnie wybrzeze Morza Śródziemnego. żaden inny nie stawił tez czoła równie groźnemu przeciwnikowi jak wielki Saladyn […]. Ci, którzy uczestniczyli w oblęzeniu Akki, wierzyli, ze sa świadkami wielkiego wydarzenia historycznego, porównywalnego do oblęzenia Troi […]. To właśnie wtedy, opisujac pierwsze spojrzenie Ryszarda na oblegana Akkę i pobliskie wzgórza, Ambrozy, minstrel i historyk trzeciej krucjaty, po raz pierwszy nadał królowi słynny przydomek: Lwie Serce”. John Gillingham, skupiajac się przede wszystkim na politycznych dokonaniach władcy, prezentuje znacznie szersze spojrzenie na postać króla-krzyzowca, pokazujac nie tylko stereotypowe przedstawienie Ryszarda jako króla rycerza. W ksiazce angielskiego badacza widzimy więc takze dobrze wykształconego władcę i zręcznego dyplomatę, który potrafi zadbać o finansowy aspekt trzeciej krucjaty.